Week 6, byebye lovely Tamale

Week 6:
Maandag 8 februari:
Vandaag is mijn laatste werkweek in gegaan en ook de laatste week in mijn gastgezin.
Ik wil er niet aan denken en tegelijkertijd denk ik er steeds aan....
De planning van mijn week is twee dagen ziekenhuis en daarna afsluiten met drie dagen in de kliniek.

Vanmorgen maar zelf brood gekocht want ik wil niet wachten om vervolgens te moeten haasten. Ik hou van het fietsen in de vroegte. Eigenlijk hou ik steeds meer van alles hier....;-)

Vandaag in de ochtend was het rustig in het ziekenhuis. De middag was wat drukker, met aardig wat opnames. Ik heb in de ochtend een tijdje met de in charge nurse gesproken, over mijn ervaringen hier ten opzichte van thuis en wat ik denk wat in kleine stappen veranderd of verbeterd zou kunnen worden, zonder dat het afhankelijk is van geld. Morgenmiddag is er een meeting gepland. Ik ben benieuwd wat er besproken gaat worden.

Na werk even langs Hamza geweest om wat te kletsen. Daarna terug naar town omdat ik mijn blog wil posten en even Wouter wilde bellen. Maar die stond ergens in een kroeg in Oostenrijk na het skiën...dus dat ging hem even niet worden...:-)
Rond vijf uur nog even naar de kliniek. De baas Inusa zou er zijn en ik wilde even met hem praten. Hij was er niet maar Jakubu was zo aardig me even naar hem toe te brengen. Hij is nogal vaag. Maar ik geloof dat we nu een afspraak hebben. Ik wil nog steeds een keer bij teaching hospital kijken maar ik zie hem nooit, dus lukt niet om af te spreken, maar volgens mij gaat het donderdag gebeuren. En ik wil de kliniek wat geven maar ik heb het idee als ik geld geef ziet het huidige personeel er niks van terug, omdat ze bezig zijn met een nieuw gebouw, wat Inusa me ook donderdag wil laten zien. Dus eigenlijk wil ik ook wat dingen schenken en daarnaast een geldbedrag. Mijn mam is zo lief geweest een mail de familie in te sturen voor eventuele donaties. Dat is fijn! Ik ga morgen of woensdag hiervoor shoppen met Namaawu. Hopelijk lukt het te vinden wat ik wil.
Vanavond rice and beans:-) one of my favourites! Na eten douchen, afwas, snoepje uitdelen, de Guus Meeuwis afterdiner dance, en nu is het aardig stil in de kamer naast me. Ik ga nog wat lezen. Morgen leuke collega's in het ziekenhuis...Deen en Seth...mijn laatste dag daar!

Dinsdag 9 februari:
Het was een fijne laatste werkdag. Lekker bezig geweest. Foto's gemaakt met iedereen. Om 12 uur was er een afdelingsmeeting, een soort werkoverleg. Dit was wel grappig om een keer mee te maken. De 'In charge' van de afdeling bleek redelijk nieuw en wilde iedereen wat beter leren kennen en de regels weer even benadrukken. En sommige problemen aankaarten om gezamenlijk over een oplossing na te denken.
Ik heb nog niet definitief gedag gezegd want ik wil donderdag nog een kleinigheidje langs brengen.
Na werk naar huis voor de pannenkoeken met Lieke en Gladys. Ik moest alleen nog meel kopen van mijn zus..ware het niet dat het op was, en de bakker om de hoek had het ook niet meer. Dus uiteindelijk kon ik terug naar town met een taxi om het te kopen. Ja alles voor de pannenkoeken;-)
Later dan gepland startten we dus aan de pannenkoeken en ik aan mijn tz. Het was nog een aardige klus alles klontvrij te krijgen, maar ik bracht het er aardig vanaf volgens de meiden van de school. Rond 19.30uur konden we eindelijk eten. De pannenkoeken vielen in de smaak en ook Namaawu, Ganyu en Wahab hebben geproefd. Mijn eigen tz was ook goed te eten. Met Bra soep..erg lekker.
Na het eten wilde Wahab met me mee naar huis lopen, gezelliger dan alleen dus prima. De kids waren verwonderd over mijn late thuiskomen..achja...morgen weer een speeldag voor hen...;-).

Woensdag 10 februari:
Vandaag heb ik eerst hardgelopen vroeg in de ochtend. Daarna naar de kliniek. Ik was er rond 8 uur..laat voor mijn doen. Ik zou vandaag met Inusa een kijkje nemen in het Teaching hospital. Eerst met Jakubu naar de man geweest om zijn been te verzorgen en daarna bracht hij me naar het TTH. Inusa gaf me een uitgebreide rondleiding, leuk om de verschillen te zien tussen de periferie (west hospital waar ik werk) en de academie zegmaar. Ik denk dat het een beetje vergelijkbaar is met het VU bij ons. Diverse consultkamers gezien, het opd (outdoor patient department), het laboratorium, fysiotherapie, neonatalogie, alle andere afdelingen en ook de Ic en emergency gezien. De Ic was niet in functie want ze hebben geen dokter op dit moment maar wel rondgekeken naar de apparatuur en even met een verpleegkundige gesproken. Ook dialyse doen ze hier, maar geen hemofiltratie.
Veel mensen kunnen niet lezen of schrijven, dus op elke deur staan verschillende namen, zoals room 3, three en een icoontje met drie vingers erop.
De verpleegafdelingen zijn hele grote ruimten onder verdeeld in diverse zalen binnen de ruimte. Privacy is dus nog steeds ver te zoeken, maar het oogt ruim en netjes vergeleken met het West hospital.
Hierna had Inusa een meeting en kon ik even wachten..uiteindelijk kwam hij twee uur later terug. Je weet nooit van tevoren of het Ghana tijd of echte tijd is...Ik had al die tijd bij een andere manager in de kamer gezeten. Er waren drie verpleegkundigen met mij in die ruimte, zij wilden de manager spreken en hij heeft ze alle drie gewoon al die tijd laten wachten. Ik haat dat autoritaire gedrag...
Uiteindelijk samen geluncht, en daarna wilde Inusa me het toekomstige gebouw van de Free and Fair laten zien, naar aanleiding van mijn vraag waar mijn geld aan besteed zou worden als ik geld zou geven...
In de auto gesproken over de dingen die ik heb gezien en zou willen veranderen maar wat vooral Desana dus niet begrijpt of wil begrijpen. Volgens Inusa ligt het aan zijn engels en gebrek aan scholing. Ik zou denken..zoek beter personeel, maar ik begrijp ook dat dat niet zo werkt....
Uiteindelijk was het twee uur en zat mijn 'werk'dag erop..ik voelde me niet echt voldaan over vandaag, gelukkig nog twee dagen te gaan...!

Na werk gaan shoppen met Namaawu voor ziekenhuis en kliniek..en goed geslaagd, al zeg ik het zelf. Ik dacht dat het lastiger zou zijn, maar alles gevonden wat ik in mijn hoofd had. Voor het ziekenhuis heb ik een automatische en handmatige bloeddrukmeter gekocht, een nieuwe klok, wat snoepjes voor het personeel en als grapje twee schone dweilen, want degene die we elke dag gebruiken zijn echt veel te vies. Voor de kliniek heb ik nieuwe lakens gekocht, alleen deze moeten nog op maat gemaakt worden want ze verkochten alleen kingzise katoenen lakens. Vierblauwe plastic stoelen, een plastic box voor de verbandmiddelen, een handmatige bloeddrukmeter, en wat kleine dingen, naalden, scheermesjes, schaar, en thermometer. Ben benieuwd naar de reacties.
Namaawu was op de een of andere manier niet erg vrolijk, ik weet niet of het te maken had met mijn blote schouders, maar praten over hoe mensen zich hier echt voelen dat gebeurd niet, dus alles is altijd fine.
Naar huis, iedereen was blij dat ik een keer op tijd thuis was.
Als avond eten tz met soep.
Na het eten gooide een van de kinderen om een of andere reden met een steen en die belandde op mijn gezicht, het bloedde en nu heb ik een soort van blauw oog. Maar ik zeg maar niks want anders krijgt ze vast straf.

Donderdag 11 februari:
Mijn een na laatste dag in de kliniek! Collega's willen niet dat ik wegga. Ik wil geen afscheid nemen en de kinderen noemen het ook steeds op. Maar het is toch gewoon hoe het is.
De stoelen van de dag ervoor opgehaald. Dat was fun..of eigenlijk eng. Jakubu collega bestuurde de motorbike, met de stoelen op zijn hoofd en mij achterop...bizar..ik zag niks, met mijn hoofd tegen de stoelen aan gedrukt maar het is gelukt! Achteraf had ik beter zaterdag alles kunnen geven want dan is Inusa er, maar daar had ik even niet over nagedacht..dus een deel heb ik weer mee naar huis genomen om het zaterdag opnieuw te overhandigen.
De werkdag was rustig, althans normaal bezig maar niet druk, maar gezellig! Rond 13u naar het ziekenhuis om gedag te zeggen en de spullen te geven. Ze leken erg verrast en blij met de spullen. Daarna langs de metron, de administratie en de baas van het ziekenhuis om de boel te laten zien. Soort van uitgebreide cadeau introductie..ach het hoort erbij schijnbaar. Laatste foto's gemaakt en na het ziekenhuis had ik met Hamza afgesproken om wat souvenirs te shoppen. En alles wat hij kon afdingen zou ik hem extra geven voor de community van Larabanga. Het bleef bij 40 cedi op een bedrag van 110. Toch snel verdiend.

Na town mijn ziekenhuiscollega in de pharmacy nog even gedag gezegd. En de hoeslakens opgehaald bij de office. Fijn dat het is gelukt. Nog even met Wahab gekletst en op weg naar huis was er een begrafenis met alle toeters en bellen en vooral veel geknal van vuurwerk. Indrukwekkend om te zien!
Thuis weer een uiterst warm welkom, lieve kinders...we aten rijst. Na het eten wilde ik nog mijn kleren wassen, echt alles is vies. De kinderen moesten weer helpen van moeders...ach wel lekker snel klaar dus. Nog even Guus Meeuwis en kaarten..en ik geloof dat iedereen moe was want ze waren er snel klaar mee.
Nu ik ook naar bed!

Vrijdag 12 februari:
Vanmorgen gestart met mijn hardlooprondje, ook de laatste keer...Tegen de helft had ik een hardloopmaat, dus wel gezellig.
Daarna op naar de laatste dag in de kliniek..het was een rustige dag, maar wel gezellig. Alleen jammer...Jakubu en Nash hadden niet geruild van dienst. Dus ik heb veel wondzorg gedaan en vind de infusen leuker...maar goed..in de ochtend wel eerst nog de man zijn been verzorgd! En foto's gemaakt.
Rond 14 uur ben ik via wat kleine boodschapjes naar huis gegaan. Voor het eerst een kokosnoot gekocht. En mango's omdat de kinderen dat zo lekker vinden.
Nog steeds dagelijks heb ik gezeur over pennen, lolly's of ballonnen welke ik uitgedeeld heb maar wat stuk is of wat niet eerlijk is..soms ben ik bijna geneigd om niks uit te delen om gezeur te vermijden...maar dat ik hier nou eenmaal hoe het werkt...
Bij thuiskomst eerst even naar Hadija gegaan om te praten wat volgens haar nu precies de bedoeling is zaterdag. En om haar mede te delen dat ik grotendeels mijn zaterdag al had ingedeeld omdat ik nog gedag wil zeggen tegen diverse mensen.
En om te vragen of het goed is als ik buiten de deur eet vanavond..Hamza had gevraagd om samen te eten..dit was geen probleem.

Een vriendin van Hadija, die hier veel is, vertelde me waarom ze zo vaak hier is. Indrukwekkend. Ze zegt, denkt en weet zwanger te zijn voor ruim een jaar en vier maanden nu. Spirituelen hebben haar dat verteld en ook de zwangerschapstest heeft het uitgewezen. Maar op echo's wordt niks gezien. En ze menstrueert iedere maand, maar anders dan anders. Hadija behandeld haar en zijn ervan overtuigd dat ooit de baby zal komen. Om dit feit praat haar man niet meer tegen haar en om zich happy te voelen komt ze naar Hadija. Ik vind het een sneu verhaal maar het schijnt dat het vaak zo gaat.

Rond 19 u kwam Hamza me ophalen en aten we samen. Soort van afscheidsdiner, ik heb er een goede vriend bij. Het plan was om in town een kijkje te nemen, maar we hebben alleen maar zitten kletsen.

Morgen is mijn laatste dag in mijn gastgezin. Op zondagochtend wil ik namelijk vertrekken naar Kumasi. Om door te reizen naar Cape coast?
Mijn vertrek gaan we 'vieren' vanavond met eten, drinken en iedereen in en buiten de compound. Ook heb ik wat mensen gevraagd. Ik ben benieuwd:-).
Verder heb ik nog wat andere dingen die ik wil doen. Eerst langs Lieke en d'r gastgezin, ik wilde daar steeds al een kijkje nemen. En kijken of we wat foto's kunnen uitwisselen. Daarna gedag zeggen in de kliniek en het geld overhandigen aan Inusa. En misschien nog een ziekenhuiscollega gedag zeggen.